6 december 2018
PRIKKELEND GENOEG?
Een prikkelende presentatie geven over mijn bedrijf, Optimaal Oud, en wat een Seniorencoach doet……dat was het verzoek. Dit aan een groep 2e jaars studenten van de opleiding Toegepaste Gerontologie @ Hogeschool Windesheim. Met de bedoeling dat de studenten aangespoord zouden worden om na te denken over de mogelijkheden voor vervolgstappen in hun studieloopbanen en toekomst. Best een hele verantwoording, al zeg ik het zelf……
Nu is over het algemeen mijn doelgroep wat meer op leeftijd dan deze groep studenten, dus ervaarde ik toch wel enige spanning. Onrustige nachten, waarbij al dromend schrikbeelden langskomen van kauwgom malende nog half slapende onderuitgezakte studenten die mij verveeld zouden aanstaren, gingen aan deze presentatie vooraf. U ziet niks menselijks is mij vreemd. Al wist ik verstandelijk echt wel dat op dit niveau de studenten juist erg geïnteresseerd zijn in wat je te vertellen hebt, maar toch…..
In mijn voorbereiding besloot ik maar gelijk dat een PowerPoint het niet echt zou doen op de maandagmorgen en ik dus maar ‘gewoon’ vanuit mijn gevoel zou gaan vertellen en de vragen beantwoorden die ik, vooraf via de mail, had ontvangen. Het spits afbijten deed ik met een gedeelte uit mijn pitch, namelijk langs de toehoorders lopen er enkele openingszinnen uit gooiend. Dit schept vaak gelijk verwarring, men weet niet zo goed wat hij of zij dan met mij aan moet. Op het moment dat ik iemand uit het publiek aankijk en heel zielig vertel dat ik “heel eenzaam ben” of dat “mijn man dementerend is en op de overloop staat te plassen en niet meer wil slapen” heb ik toch echt wel de aandacht. Dan geef ik aan dat “zingeving toch een zweverig woord leek, maar na een jaar of 2 golfen en vakantievieren na mijn pensioen, toch niet meer zo zweverig lijkt. En eigenlijk juist iets wat je als mens hard nodig hebt”. Hierna spreek ik de zin uit dat “mijn man hersenletsel heeft en ik eigenlijk bij hem weg wil maar dat als ik dat doe iedereen mij dan met de nek zal aankijken” en sluit af met de angstkreet “ik ben terminaal en daar ben ik als de dood voor!”.
Hierna leg ik de studenten uit dat dit momenten/zinnen zijn geweest uit mijn verleden in de zorg die voor mij bepalend waren om verder te willen werken met senioren. Ik vertel met groeiend enthousiasme over het coachen van de senioren, preventie, sociale benadering en het vooral kijken naar wat nog wel kan bij mijn coachées. Ook vertel ik dat ik mijn voldoening haal uit toehoorders die, na de presentaties die ik geef aan ouderen, na afloop naar mij toekomen en aangeven dat ik een stukje bewustwording heb gecreëerd.
Mijn 20 minuten vliegen voorbij en het is geweldig om deze groep prachtige jonge mensen te vertellen over iets waar mijn hart ligt. Na afloop komen er allemaal mooie vragen, waaruit blijkt dat zij zeer geïnteresseerd naar mijn verhaal hebben geluisterd. Dan is het alweer pauze en heb ik het erop zitten, wat was dit leuk om te doen. Als kers op de taart willen 2 studenten TG de onderzoeksvraag oppakken, die wij vanuit het Landelijk Netwerk Seniorencoaches hebben neergelegd bij deze groep. Dus reden genoeg om met een trots en positief gevoel richting mijn coachee van die middag te rijden. Lieve TG studenten wat heerlijk dat jullie met al jullie enthousiasme je straks mogen ‘storten’ op onze senioren! Ik wens jullie net zoveel werkplezier toe als ik ervaar binnen mijn beroep en bedrijf Optimaal Oud.
0 Comments